به نقل از «ناطقان»

مقصود از "روح" در سوره قدر

تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۹۲۳۴۵

استاد درس خارج حوزه علمیه قم گفت: مقصود از روح در سوره قدر، صادر اول یعنی حقیقت محمدیه (ص) است که بالاتر از مقام جبرئیل است و جبرئیل اگر بخواهد به این حقیقت وارد شود آتش می‌گیرد. ناطقان: آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، استاد سطح خارج حوزه علمیه، در ادامه سلسله مباحث تفسیری سوره مبارکه مریم (س)، گفت: داستان حضرت مریم در این سوره از این آیه شریفه «وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا» آغاز می‌شود؛ مریم از سمت شرق عبادتگاه از اهل خود دور شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: در سوره آل‌عمران، آیه ۳۵ تا ۳۸ خداود به ماجرای قبل‌تر از دورشدن مریم (س) از اهل و خانواده خود پرداخته و فرموده است: چون زن عمران گفت پروردگارا آنچه در شکم خود دارم نذر تو کردم تا آزاد شده [از مشاغل دنیا و پرستشگر تو] باشد پس از من بپذیر که تو خود شنوای دانایی (۳۵) چون فرزندش را بزاد گفت پروردگارا من دختر زاده‏ ام و خدا به آنچه او زایید داناتر بود و پسر چون دختر نیست و من نامش را مریم نهادم و او و فرزندانش را از شیطان رانده‏ شده به تو پناه می‌دهم (۳۶) پس پروردگارش وی [=مریم] را با حسن قبول پذیرا شد و او را نیکو بار آورد و زکریا را سرپرست وی قرار داد زکریا هر بار که در محراب بر او وارد می‌شد نزد او [نوعی] خوراکی می‌یافت [می] گفت ای مریم این از کجا برای تو [آمده است او در پاسخ می] گفت این از جانب خداست که خدا به هر کس بخواهد بی شمار روزی می‌دهد (۳۷) آنجا [بود که] زکریا پروردگارش را خواند [و] گفت پروردگارا از جانب خود فرزندی پاک و پسندیده به من عطا کن که تو شنونده دعایی (۳۸).

وی ادامه داد: در سوره مریم، از ماجرای کناره‌گیری مریم (س) از خانواده و اهل خود شروع کرده است و اینکه ایشان در برابر آنان پرده‏‌ای بر خود گرفت «فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا». شیخ طوسی در تبیان از برخی مفسران اهل سنت نقل کرده است که حجابا، دیوار کشیدن بوده که دیگران نتوانند با او ارتباط داشته باشند؛ از قول ابن عباس آورده که حجاب در برابر خورشید که آفتاب او را اذیت نکند البته شیخ نظر اول را می‌پذیرد.

آیت‌الله هادوی تهرانی اضافه کرد: خداوند در ادامه فرموده که ما روح خودمان را به سوی مریم فرستادیم، طبق نظر علامه طباطبایی، مقصود از روح، جبرئیل است. البته در برخی آیات از جبرئیل با عنوان روح القدس و روح الامین نام برده است. در اینجا تعبیر «روحنا» مطرح است یعنی خدا از روح خود به سوی او فرستاد که مرتبه والاتری نسبت به روح القدس و روح الامین است.

مراد از روح در سوره قدر

استاد حوزه علمیه بیان کرد: در سوره قدر هم مفسران روح را به جبرئیل تفسیر کرده‌اند. البته بنده در تفسیر سوره قدر، عرض کردم که مقصود از روح، صادر اول یعنی حقیقت محمدیه (ص) است که بالاتر از مقام جبرئیل است و جبرئیل اگر بخواهد به این حقیقت وارد شود آتش می‌گیرد.

وی افزود: قرآن کریم فرمود: فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا؛ یعنی روح ما در قامت یک انسان زیبا و خوش اندام تمثل گردید؛ این تمثل به معنای تبدیل جبرئیل به یک انسان نیست؛ علامه طباطبایی فرموده است که جبریل بشر نشده و تغییر ماهیت نداده بلکه در چشمان مریم (س) مانند قامت یک انسان سوی و زیبا تمثل کرده است.

وی اضافه کرد: از نظر فلسفی، عالم فرشتگان که عالم عقل است بالاتر از عالم مثال و عالم مثال بالاتر از عالم ماده است پس عالم عقل، مهیمن بر عالم ماده و مثال است. بنابراین موجودی که در عالم عقل است این قدرت را دارد که در عالم ماده، خلق کند و جناب جبرئیل که در بین فرشتگان از مقام والاتر و بیشتری برخوردار است قدرت بیشتری برای خلق در عالم ماده دارد.

استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: پیامبر (ص) در مورد امام علی (ع) هم فرمودند که تو برای من مانند هارون برای موسی هستی مگر اینکه تو نبی نیستی چون وقتی جبرئیل به پیامبر (ص) وارد می‌شد امام علی (ع) هم او را درک می‌کرد.

وی با بیان اینکه ماجرای زکریا و تولد حضرت یحیی (ع) معجزه است، افزود: چون پیدایش یک فرند از مادری عقیم و پدری پیر، معجزه و به نظر بنده مقدمه برای تولد عیسی (ع) بدون پدر است. براساس انجیل لوقا، تولد یحیی (ع) آنقدر عجیب و غریب بود که یسابات (همسر زکریا) حامله بودن خود را به مدت ۵ ماه پنهان کرد، در ماه ششم، جبرئیل از جانب خداوند نزد مریم (س) آمد و او را صاحب فرزندی کرد.

هادوی تهرانی ادامه داد: وقتی فرشته آمد مریم به او گفت اگر تو پرهیزگار هستی من به خدا پناه می‌برم و او جواب داد: قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیًّا؛ یعنی من نزد تو آمده‌ام تا به فرزندی بشارت بدهم و مریم هم جواب داد: قَالَتْ أَنَّی یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا که تقریباً شبیه جوابی است که زکریا در ماجرای تولد یحیی به فرشته وحی داد؛ یعنی من چگونه می‌توانم فرزندی داشته باشم در حالی که شوهری ندارم و یا اهل بغی و ستمکاری نیستم.

استاد حوزه علمیه با اشاره به آیه شریفه «قَالَ کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِنَّا وَکَانَ أَمْرًا مَقْضِیًّا»، گفت: جواب فرشته هم شبیه همان جوابی است که به زکریا داد و فرمود این کار برای من (خدا) آسان است و ما قصد داریم این را نشانه برای مردم قرار دهیم و این کار تمام شده و جای اما و اگر ندارد.

وی افزود: این ماجرا برای مردم که به پاکدامنی و ایمان معروف بود بسیار سخت بود، ولی وقت زایمان او فرارسید به مکانی دور رفت. چون چنین ماجرایی برای او خیلی دشوار و سخت بود. مریم گفت که ای کاش مرده و فراموش شده بودم. البته این آزمایش الهی بود که هرقدر ایمان انسان بیشتر باشد آزمایشات او هم سخت‌تر است. اگر پیامبر (ص) طبق آیات قرآن به قاب قوسین رسید و جایی عروج کرد که فرشته وحی نمی‌توانست به آن بار یابد هیچ کسی هم به اندازه او اذیت نشد و همه دوران زندگی ایشان به خصوص بعد از مبعث با سختی گذشت.

هادوی تهرانی افزود: مریم در حال نگرانی و درد زایمان بود که فرشته وحی دوباره نزد او آمد و گفت نگران نباش خداوند چشمه آبی زیر پای تو جاری کرده و تنه درخت خرمای خشک شده را بگیر و از خرمای تازه آن بخور. طبق علم جدید زامیان در آب راحت‌تر است و قرآن کریم هم در این آیات زایمان مریم (س) را در آب تصویر کرده است.

روزه سکوت در اسلام تشریع نشده است

وی با اشاره به آیه شریفه «فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنْسِیًّا» گفت: خداوند فرمود که بخور و بنوش و چشم تو به تولد این فرزند روشن باشد (البته طبق نقلی اینها گفته‌های عیسی است) و اگر مردم را دیدی بگو من روزه سکوت گرفته‌ام. البته روزه سکوت در اسلام تشریع نشده ولی در ادیان قبل بوده هست و کسی که روزه می‌گرفته از خوردن و آشامیدن و سخن گفتن امساک می‌کرده است.

هادوی تهرانی بیان کرد: روزه مطلوب آن است که انسان بیشتر به یاد خدا باشد و از سخنان زیاده بپرهیزد که متأسفانه عمدتاً ما طلبه‌ها در گعده‌ها به آن مبتلا هستیم. به هر حال عیسی به مادر فرمود اگر کسی را دیدی بگو روزه سکوت دارم. در آیه ۲۷ دارد که قوم مریم وقتی مریم را با بچه‌ای در دست دیدند گفتند تو مرتکب کار زشتی شده‌ای در حالی که ای خواهر هارون پدرت مرد بدی نبود و مادرت [نیز] بدکاره نبود. شیخ طوسی درباره اخت هارون چند نظر آورده و علامه طباطبایی هم همین چند احتمال را از او آورده است.

وی افزود: یک احتمال درباره هارون، این است که هارون همان برادر موسی است در صورتی که بین او و مریم ۶۰۰ سال فاصله است، برخی گفته‌اند مریم جز نوادگان و از نسل هارون بوده است. احتمال دیگر اینکه هارون، نماد خوبی و یک شخص خیلی خوب بود. احتمال سوم این است که منظور از هارون، فردی مشتهر به فسق بوده است و وقتی می‌خواستند به کسی فحش بدهند با این تعبیر یاد می‌کردند. احتمال چهارم هم این است که هارون واقعاً برادر خونی او بوده است و به جای نام مریم از تعبیر اخت هارون استفاده کرده‌اند.

استاد حوزه علمیه با اشاره به ایه «فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا» افزود: مریم در حالی که در فشار زیادی به خاطر این آزمون الهی قرار دارد به عیسی (ع) اشاره کرد و عیسی (ع) فرمود من بنده خدا هستم و خدا به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است و در هر جا باشم منشأ برکت هستم و خدا مرا به نماز و زکات وصیت کرده است تا زمانی که زنده هستم. خداوند در قرآن به چند وظیفه عبادی مهم مانند نماز و زکات و حج اشاره کرده است و بر نماز تاکید ویژه‌ای دارد.

وی تاکید کرد: در آیه ۳۲ هم بر نیکی به والدین تاکید کرده است. متأسفانه امروز جوانان کمتر به این معارف توجه دارند و احترام به والدین را نگه نمی‌دارند. در ادامه آیات فرموده است که مردم دیدند که عیسی (ع) در گهواره حرف زد ولی باز برخی ایمان نیاوردند چیزی که در مورد انبیا گذشته هم رخ داد و در دوره پیامبر (ص) هم برخی به دوره جاهلیت برگشتند. ما اگر در دوره پیامبر (ص) بودیم معلوم نبود که جز چند نفر مدافعان امام علی (ع) بودیم یا مانند بقیه به جاهلیت برمی‌گشتیم.

وی تاکید کرد: ما در خانه شیعه اثنی عشری متدین به دنیا آمده‌ایم و خداوند این نعمت را به ما داده است ولی قدر آن را نمی‌دانیم در حالی که ما از بین این همه افراد بشریت ممکن بود جز ادیان دیگر و یا مذاهب دیگر باشیم. منبع: مهر برچسب ها: روح ، سوره قدر ، جبرئیل

منبع: ناطقان

کلیدواژه: روح سوره قدر جبرئیل هادوی تهرانی سوره قدر حوزه علمیه روزه سکوت عالم ماده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۹۲۳۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، در حقیقت خودشان هستند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگو با دکتر مژگان خان‌بابا، مشاور امور بانوان معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و استاد دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه، به بررسی نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی پرداخته است.

معنویت؛ تلاشی برای درک‌ زندگی واقعی

«معنوی و معنویت» منسوب به معنا، غالباً در مقابل ظاهری، مادی و صوری به کار می‌رود. واژه «معنویت» را شاید بتوان با این آیه قرآن به خوبی بیان کرد: «كَذَلِكَ یضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا ینفَعُ النَّاسَ فَیمْكُثُ فِی الْأَرْضِ» (سوره رعد؛ آیه 17) در این آیه حق ثابت و ماندنی، و باطل همچون کف روی آب، ناپایدار و زوال‌پذیر معرفی شده است. این آیه می‌تواند مقایسه ظاهر و معنا باشد.

وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی

نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی

برای رسیدن به پاسخ این سؤالات، کافی است تنها به یکی از روایات قرآنی، آن هم روایتی که تنها در آن روایت، نام زنی به صراحت آمده است، مراجعه کنیم. داستان حضرت مریم بنت عمران، یکی از چهار زن برگزیده عالم که مادرش پس از وضع حمل از اینکه دختری زاده، نگران است: «وَ لَیسَ الذَّکَرُ کَالاُنثَی» (آل عمران/ آیه 36)

اما همین دختر چنان به تربیت معنوی خود مشغول می‌شود و از خود آغاز می‌کند که سرمشق و الگوی پیامبر خدا می‌گردد: «کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکَرَیَّا المِحرابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزقًا» (همان سوره/ آیه 37) پیامبری که خود متصل به منبع وحی است، می‌پرسد: «یَا مَریمُ اَنَّی لَکِ هَذَا» (همان آیه).

شاید این بخش از آیه همان حلقه مفقوده در جامعه زنان امروزی باشد. ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، درحقیقت خودشان هستند.

آنها غافل از اینکه شبانه‌روز توسط فرزندانشان رصد می‌شوند و فرزندان آنها با چشمانی تیزبین الگوهای زندگی خود را در مادران خود جستجو می‌کنند، به جای پرداختن به رشد معنوی خود، فرزندان را به دست کسان دیگری، خواسته یا ناخواسته می‌سپارند و از نقش اصلی خود در این فرایند کاملاً غافل می‌شوند: «یَا ایُّها الّذینَ آمَنُوا عَلیکُم اَنفُسَکم» (المائده/ 105)

در روایت حضرت مریم سلام الله علیها، هر بار حضرت زکریا علیه السلام نزد او می‌رود، رزقی می‌بیند: هر بار رزقی، یعنی هر بار ثمره و پاداش فعلی الهی متفاوت از دیروز و فردا.

سحر دانشور: حوزه زنان رسانه ندارد!
 

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی: «مَنِ اِسْتَوَى یوْمَاهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ» این الگو چنان تأثیرگذار است که پیامبر الهی را به حرکت درآورده، او را از ناامیدی از درگاه الهی که متناسب با شأن پیامبری‌اش نیست، به سوی امید «رَبِّ هَب لِی مِن لَدُنکَ ذُرِیَّةً طَیِّبَة» (همان سوره/ آیه 38) و امیدبخشی : «وَ امرَاتِی عَاقِر» (همان سوره/ آیه 40) به حرکت درمی‌آورد.

آنچه که از زنان در جامعه امروزی انتظار می‌رود؛ یعنی توجه به معنویت و پرهیز از روزمرگی و معنابخشی به زندگی خود و اطرافیان (خانواده)، ایجاد شوق، پویایی، تحرک و نشاط معنوی در زندگی با متصل شدن به خالق هستی و ایجاد رابطه دوستی با تنها دوست اطمینان‌بخش و مطمئن: «الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرعد/آیه 28)

سپس داستان از انحصار در خانواده و اطرافیان درآمده، خطاب آن جهانی می‌شود: «وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ یا مَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ» (همان سوره/آیه 42) رسالت مریمی که در واقع پیامبر نیست، از حوزه خانواده و عشیره به جهانیان گسترش می‌یابد.

این داستان، ذهن خواننده را به رسالت پیامبران بزرگ الهی و از جمله پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله نزدیک و منتقل می‌کند. آنجا که از حوزه عشیره و خانواده: «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَكَ الْأَقْرَبِینَ» (الشعراء/ 214) و مخاطبینِ خاصِ«رِحْلَة الشِّتَاءِ وَالصَّیفِ» (قریش/آیه2) به دعوتی جهانی : «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِینَ» (الحجر/ آیه 95) گسترش می‌یابد.

رسالت معنوی حضرت مریم سلام الله علیها از خود شروع می‌شود، به خانواده می‌رسد و از آنجا به خارج از خانواده و جهانیان منتقل می‌شود. این، نقش معنوی یک زن از نگاه قرآنی است.

انتهای پیام/